تعهدات

تعهد : رابطه حقوقی می باشد که به واسطه آن ،شخص (اعم از شخص حقیقی یا حقوقی) می تواند ازشخص دیگر انجام امری را بخواهد.

اسباب تعهد:دو نوع دیدگاه در خصوص اسباب ایجاد تعهد وجود دارد

دیدگاه اول:قانون منبع اصلی تمام تعهدات است ولی با این حال می توان به شرح ذیل تقسیم بندی نمود.

1_عقد:بر اساس ماده 183 قانون مدنی :عقد عبارت است از این که یک یا چند نفر در مقابل یک یا چند نفر دیگر تعهد بر امری نمایند و مورد قبول آنها باشد.

2_شبه عقد:اعمال ارادی و مشروعی است که بدون توافق اشخاص نیز ایجادتعهد می کند. مانند شخصی که به عمد یا اشتباه چیزی را که مستحق نبوده است دریافت کند، باید به صاحبش بازگرداند.

3_اعمال نامشروع: الف)جرم:اعمال نامشروعی که مرتکب ، به عمد و به قصد اضرار به دیگری ، انجام می دهد.

ب)شبه جرم:اعمال نامشروعی که شخص در اثر بی احتیاطی یا بی مبالاتی مرتکب آن شده است.

4_قانون:الزامی که مستند به هیچ کدام از اسباب فوق نمی باشد مانند الزام به پرداخت نفقه خویشاوندان

دیدگاه دوم: تقسیم اسباب ایجاد تعهد به اعمال حقوقی و وقایع حقوقی

1_اعمال حقوقی:اعلام اراده ای است که به منظور ایجاد اثر حقوقی خاص انجام می شود و قانون نیز اثر دلخواه را بر آن بار می کند.اعمال حقوقی به عقود و ایقاعات تقسیم میشود.

2_وقایع حقوقی:رویدادی است که آثار حقوقی آن نتیجه اراده شخص نیست و به حکم قانون به وجود می آید، اعم از اینکه ارادی باشد؛ مانند اتلاف و غصب یا طبیعی مانند مرگ و تولد

آیا ایقاع را میتوان از زمره ی اسباب تعهد دانست؟

ایقاع  ایجاد اثر حقوقی است که با یک اراده انجام می شود مانند حیازت مباحات ، تنفیذ، طلاق ، فسخ، رجوع

در قانون مدنی هیچ ماده ای وجود ندارد که به طور صریح یا ضمنی، ایجاد تعهد را به وسیله اراده یک تن به طور عام تجویز کندو در نتیجه نمی توان ایقاع را از منابع ایجاد تعهد دانست.